روش¬کار میگرن

این یافته¬ها جراحان بیمارستان دانشگاه کلیولند (آمریکا) را بر آن داشت که به شکل دقیق¬تر رابطۀ بین عضلۀ چین¬دهنده و میگرن را بررسی کنند. از آن زمان، مطالعاتی دربارۀ کارآیی درمان میگرن از طریق جراحی منتشر شده است. به علاوه، داده¬های بیماران آمریکایی، اتریشی، و آلمانی نشان داده است که:

رویکرد جراحی به درمان میگرن

درمان میگرن از طریق جراحی شامل برداشتن فشار از روی رشته¬های گوناگون عصب سه¬قلو است. در بسیاری افراد، تعامل عضلۀ چین-دهنده و عصب سه¬قلو است که موجب حملۀ میگرن می¬شود. عضلۀ چین¬دهنده در بالای ابرو واقع است و یکی از عضلاتی است که مسئول ایجاد «خطوط خشم» یا دیگر حالات احساسی در چهره است. بخشی از عصب سه¬قلو از عضلۀ چین¬دهنده عبور می¬کند. در نتیجه تحریک این عصب، باعث رویدادهایی می¬شود که می¬توانند موجب حملۀ میگرن شوند.

جراح برش کوچکی در طول چین پلک می¬زند تا عضله¬ای که باعث درد می¬شود بردارد (در اکثر موارد، این عضله همان عضلۀ چین¬دهنده است). با برداشتن این عضله، عصب در ناحیۀ بالای ابرو تحریک نمی¬شود و بنابراین علائم میگرن از بین می¬رود.

نواحی تحریک¬کنندۀ میگرن در شقیقه را می-توان با همین اصل از طریق جراحی درمان کرد. فشار روی عصب مرتبط از طریق جراحی سوراخ کلید برداشته می¬شود. جراح از طریق بخشی از شقیقه که روی آن را مو پوشانده است به عصب دست پیدا می¬کند. امکان سوم برداشتن فشار از روی عصب روی گردن است.

بسیار مهم است که هر مورد به صورت فردی معاینه شود و هر بیمار پیش از انجام روش-کار آزمایش سم بوتولینوم (بوتاکس) را بدهد. در صورتی که علائم میگرن بیشتر از 50 درصد در هشت هفتۀ نخست پس از تزریق سم بوتولینوم بهبود یابد، این نشان¬دهندۀ موفقیت روش¬کار میگرن است.

علاوه بر کاهش علائم میگرن، بیمار متوجه می-شود که «خطوط خشم» بین ابروهایش نرم شده، و در اغلب موارد، ناپدید شده است.